วันอาทิตย์ที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2554

ณ อยุธยา :)

"ประเทศไทยเล็กนิดเดียว"
เพราะคำพูดนี้... ทำให้ฉันกล้าไปถึงไหนต่อไหนได้คนเดียว ^o^
กลัวหลงมั้ย? ตอบได้เลยว่าไม่กลัว.. เพราะไม่เคย... ไม่หลง 555


วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่มีความสุข เพราะได้ไปเที่ยวกับคนที่เราสนิทใจด้วย 
เคยมั้ย? อยากไปไหนสักแห่ง... เพียงเพราะอยากไปพบ อยากไปเจอ อยากไปพูดคุยกับใครคนหนึ่ง


นัดหมายกันที่วัดนักบุญยอแซฟอยุธยา ตั้งใจจะไปเข้ามิสซาเช้าที่นั่น
แต่สุดท้าย ก็เป็นสก๊อยไปถึงตอนวัดเลิกแล้วซะงั้น...
กะเวลาตื่นถูก แต่ตื่นไม่ถูกเวลา... ผลจึงเป็นเช่นนี้


เมื่อถึงที่นัดหมาย โทรหาไกด์เฉพาะกิจ ตืดด ตืดดดดดด ไม่รับสาย
โทรใหม่ โทรแล้วโทรอีก ก็ยังคงไม่รับสายเช่นเดิม ชักใจหาย กังวล และกลัว...
ยอมรับ... กลัวโดนเบี้ยวนัด เพราะศึกษาแต่เส้นทางมา ไม่ได้ศึกษาเส้นทางกลับ...
และไม่มั่นใจว่า เจ้าตัวจะว่างได้จริงหรือเปล่า? จะอยากมาเจอเราหรือเปล่า?
ระหว่างที่ความกังวลมากมายกำลังประมวลผลอย่างยุ่งเหยิงพร้อมกันในสมอง
พร้อมกับที่กำลังคิดหาทางหนีทีไล่ เผื่อผู้นัดหมายไม่มาตามนัดอยู่นั้น
โทรศัพท์ที่ถืออยู่ในมือก็สั่นขึ้น... ดีใจ โล่งใจ สบายใจ อย่างบอกไม่ถูก :D


หลังจากศึกษาประวัติศาสตร์กับสถานที่จริงกันพอสมควร 
จึงไปศึกษาประวัติศาสตร์ต่อในโรงหนังด้วย "นเรศวร 4" ด้วยกัน
จะดูนเรศวรให้สนุก ต้องมาดูที่อยุธยา ทั้งสนุกและมีความสุขมากมายจริงๆ 


แม้เป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆที่ฉันและเธอได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน 
แต่ก็ทำใ้ห้จิตใจฉันพองโต เติมความสุขให้กับชีวิตฉันไปได้อีกนานพอดูเลยล่ะ
ขอบคุณพระเจ้า สำหรับโอกาสดีๆ ช่วงเวลาดีๆในวันนี้ 
ขอบคุณไกด์เฉพาะกิจสำหรับงานนี้เป็นพิเศษ 
รู้มั้ย? เธอน่ารักที่สุดในโลกเล้ยยย :)


ดูตัวเล็กลงไปเยอะเลย

ไกด์ของเราในวันนี้

เดินทาง....

วัดนักบุญยอแซฟ ไปกี่ครั้ง ก็สวยเหมือนเดิมทุกครั้ง

ปิดท้ายด้วย นเรศวร 4

วันศุกร์ที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2554

ก่อนนั้นเธอจำได้หรือเปล่า... ก้าวแรก ณ บ้านหลังนี้ ^^


ความสับสน ความกังวล ล้วนเป็นสิ่งธรรมดาที่เกิดขึ้นในชีวิตของคนปกติอย่างเราๆ
หลายคนมีทางออกในการแก้ปัญหาเหล่านี้ต่างกัน...
ฉันก็มีวิธีการแก้ปัญหาในแบบของฉัน นั่นคือ ฟังเพลง....
แปลกที่ว่า เพลงที่ฉันฟังไม่ใช่เพลงตามสมัยเหมือนวัยรุ่นทั่วไปฟังกันน่ะสิ
เพราะเพลงที่ฉันชอบฟังนั้น เป็น "เพลงศรัทธา"

อาจดูแปลกในสายตาคนทั่วไป แต่สำหรับฉันแล้วการฟังเพลงประเภทนี้
ให้กำลังใจ ปลอบใจ บรรเทาใจ ในยามที่ฉันต้องการได้มากเลยทีเดียวล่ะ

ฟังเพลงไปเรื่อยๆ ให้โปรแกรมใีนคอมพิวเตอร์ทำหน้าที่ของตัวเอง สุ่มเลือกเพลงมาให้ฟัง
ในวันที่ฉันกำลังรู้สึกไม่ดี.... โปรแกรมนั้นก็ได้ทำหน้าที่ของมันอย่างดี 
โดยสุ่มเลือกเล่นเพลงนี้ให้ฉันฟัง....

"ก่อนนั้นเธอจำได้หรือเปล่า ก้าวแรก ณ บ้านหลังนี้ 
พระเยซูถามความตั้งใจ เธอตอบเองอย่างมั่นใจและชัดเจน 
แต่แล้วคืนวันได้ผันผ่าน ความตั้งใจดีกลับจางหาย 
และไม่รู้ว่าหายไปเมื่อใด แต่ไม่ไกลเกินจะเก็บกลับคืน

ขอเพียงแต่แค่เธอ ไม่ยืนหยุดอยู่ตรงนี้ 
เริ่มมองเห็นสิ่งดีรอบกาย 
และก็ไม่อ่อนแอ ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ 
ความดีที่ห่างหายจะกลับคืน

วันนี้คืนวันที่ผันผ่าน ความตั้งใจดีไม่จางหาย 
พระเยซูถามครั้งใหม่ เธอตอบได้อย่างมั่นใจดังเดิม"

จำได้ว่าเคยฟังเพลงนี้หลายครั้ง แต่เพลงนี้เป็นเพลงเมดเล่ย์ 
รวมอยู่กับอีก 2-3 เพลงที่เรารู้จัก จึีงฟังข้ามผ่านเพลงนี้ไปอย่างไม่ได้สนใจความหมาย
แต่ในวันนั้น... อาจเป็นเพราะพระเป็นเจ้าดลใจ ให้ฉันตั้งใจฟังเพลงนี้อย่างดี
ความรู้สึกไม่ดีในวันนั้น... จึงหายไปอย่างน่าอัศจรรย์

ขอโทษที่เราไม่ได้ไปค่ายด้วยนะ
เราไม่ได้ทิ้งพวกนาย แต่เราคิดว่าพวกนายสามารถทำมันได้ แม้ไม่มีเรา
งานของพระ คนของพระ พระไม่ทิ้งอยู่แล้วล่ะ
คนมาก คนน้อย ไม่สำคัญ สำคัญที่ทุกคนนั้นให้ใจกับค่ายนี้มากแค่ไหน
ขอให้พวกนายสนุกและมีความสุขกับการทำงานของพระ อย่าคิดว่ามันเป็นภาระล่ะ 
เพราะเมื่อเวลาผ่านไป... นายจะรู้ว่า มันคุ้มจริงๆ ที่ได้มาอยู่ ณ จุดๆนี้ ณ ตำแหน่งนี้
"กรรมการศูนย์กลางนิสิตนักศึกษาคาทอลิกแห่งประเทศไทย"

ถึงตอนนี้ กายจะช่วยอะไรไม่ได้มากมาย... แต่ก็ "เอาใจช่วย" เสมอนะ :)

วันอาทิตย์ที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2554

LUX MUNDI BIG DAY


“ในชีวิตของคนเรา จะมี ...พี่ชาย... ได้มากที่สุดกี่คนกันนะ”
ถ้าหากเป็นพี่ชายที่คลานตามกันมาจากท้องแม่... มีเยอะ มีน้อย ก็ไม่แปลกเท่าไหร่ แต่สำหรับพี่ชายที่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน แต่เป็นห่วงเรา คอยให้กำลังใจ ให้คำปรึกษาแก่เราได้ในทุกเรื่อง... สำหรับคนอื่นเป็นอย่างไรฉันไม่รู้... แต่ที่รู้ๆ ตอนนี้ฉันเจอพี่ชายที่ว่านี้แล้วล่ะ 
เค้าเหล่านี้เป็นพี่ชายที่แสนดี น่ารัก เป็นแบบอย่างที่ดีให้ฉันทุกอย่าง ทั้งด้านความเชื่อ การเรียน การทำงาน หรือแม้กระทั่ง "ความรัก" ก็ตาม... รักโดยไม่มีข้อแม้ รักโดยไม่มีเงื่อนไข รักทุกคน แม้คนที่ไม่น่ารักก็ตาม เค้าเหล่านี้ช่วยเพิ่มพูนความเชื่อ ความไว้ใจ ความศรัทธาของฉัน ให้ทวีมากขึ้นทุกวันๆ ขอบคุณที่มอบความหวังดีให้ฉันเสมอมา

เมื่อพิธีสำคัญกำลังจะเริ่มต้นขึ้น

พิธีบวชสังฆานุกร
สังฆานุกรใหม่ เริ่มปฏิบัติหน้าที่
สง่า และ ศักดิ์สิทธิ์
ขบวนสังฆานุกรใหม่...
ถ่ายรูปร่วมกับบร.ยุ่ย สังฆานุกรใหม่ของเรา
แล้ววันนี้ก็มาถึง... รอคอยวันนี้มาตั้งแต่ปีที่แล้ว ปีที่แล้วที่ตั้งใจจะมางานนี้อย่างมาก แต่สุดท้าย ด้วยภารกิจบางประการ ทำให้ต้องไปค่าย... จึงพลาดงานนี้ไปอย่างเสียดาย
หลังจากวันนั้น ตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่า... ปีนี้จะไม่พลาดเด็ดขาด ถึงจะมีงานอะไรมาชน ก็จะปฏิเสธงานอื่นทั้งหมด และแล้วพระเป็นเจ้าก็ทรงจัดสรร ในที่สุดเราก็ว่างมางานนี้โดยไม่มีภารกิจอื่นๆมาชน แม้แต่งานเดียว

ปีนี้เป็นพิเศษ... นอกจากจะรู้จัก brother หรือพี่ชาย ที่ได้รับแต่งตั้งจากการมาสอนคำสอนที่วัดแล้ว ยังรู้จักจากการไปค่ายอาสาฯ อีกมากมาย ไปแสงธรรมคราวนี้ เหมือนไปพบเจอ เพื่อน(พี่)สนิท ที่ไม่ได้เจอกันมานาน แม้มีโอกาสได้พูดคุยเพียงคนละไม่กี่ประโยค แต่รู้สึกอิ่มใจ อบอุ่นใจ และมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกจริง เป็นความรู้สึกที่ต่างคนต่างสัมผัสได้ ด้วยใจ <3

บร.เย พี่ชายที่น่ารักอีกหนึ่งคน
บร.ป๋อม ไม่มีอะไรจะพูดไปมากกว่า ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมานะคะ รักพี่ชายคนนี้มากกก ^^
บร.เข้ม บร.เต้ย มิตรภาพ ณ ค่ายอาสา
ขอพระเป็นเจ้าอวยพรให้ “พี่ชายของหนู” ทุกคน เต็มเปี่ยมไปด้วยพละกำลังทั้งแรงกาย... แรงใจ... ในการติดตามพระองค์ และขอให้มั่นคง มั่นใจ ใน ”เสียงเรียกของพระ” ตลอดไปนะคะ : )

"ตลอดวันเวลาผ่านมาในชีวิต มีแต่ความรักของพระองค์ ทรงเดินข้างเรา เป็นกำลังใจให้เรา ก้าวต่อไปด้วยใจมั่นคง...."

มุมนี้ มุมเดิมทุกปี แต่ความสุขก็มีมากขึ้นทุกปีเหมือนกัน
วันนี้เขียนไม่ดี มีแต่ความรู้สึกดีๆ ความทรงจำดีๆ ที่อยากเก็บไว้ตลอดไป...
แล้วพบกัน... ปีหน้า ^^

วันพุธที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2554

Have a nice (sun)day.

อาทิตย์หลังสอบเสร็จ...
หลายคนเลือกที่จะพักผ่อนนอนหลับให้เต็มที่ 
หลังจากอดตาหลับขับตานอนเพื่อเตรียมสอบกันอย่างหนักหน่วง มาหลายคืน
แต่ฉันกลับเลือกที่จะเติมพลังใจ หาใช่พลังกายไม่

ตั้งแต่จำความได้ เคยเข้าร่วมมิสซามากสุด แค่ 2 มิสซาในวันเดียวกัน ก็ถือว่ามากแล้ว
แต่ในวันนี้ ฉันเข้ามิสซาถึง 3 ครั้งในวันเดียวกัน !
บทอ่านเดียวกัน พระวรสารเดียวกัน ต่างกันที่บทเทศน์ของคุณพ่อ และสถานที่...

วันเสาร์หลังสอบเสร็จ...
มีโอกาสได้ไปจัดกิจกรรมให้น้องๆม.6 เครือเซนต์ปอล 
ในค่าย “รวมมิตรศิษย์เซนต์ปอล” ณ บ้านเพชรสำราญ หัวหิน
ถึงเราจะไม่ใช่ศิษย์เก่าของที่แห่งนี้  แต่การมาจัดกิจกรรมทำให้ได้พบน้องๆ ม.6 คาทอลิก
ที่กำลังเตรียมตัวเข้าสู่มหาวิทยาลัย เตรียมตัวไปสู่สังคมใหม่
เรามาให้กำลังใจเค้า มาบอกเค้าว่า ยังมี “เรา” อยู่ 
ถึงแม้สังคมที่เค้าจะต้องพบเจอต่อไปจะเป็นอย่างไรก็ตาม
ยังมีพวกเรา ยังมีพระ ที่จะเคียงข้างพวกเค้าเสมอไป
สำหรับกิจกรรมนี้ ถือว่าไม่เหนื่อย... แต่ว่านั่งรถเหนื่อย~

น้องๆในค่าย :)

มาเซอร์แนะนำพี่ๆ นักศึกษา

คุณพ่อมหาร์ทักทายน้องๆ

พี่นริศแนะนำทีมงานทั้งหมด

สันทนาการเบาๆ ให้น้องตื่นสำหรับกิจกรรมยามบ่าย

น้องๆซ้อมละครกันอย่างตั้งใจ

โรงเรียนนี้เค้ามากันเป็นทีม

แสดงละครกันได้สมบทบาทจริงๆ

พี่ๆ ให้ข้อคิดกับน้องๆ

God is Love :)


มิสซาโดยคุณพ่อมหาร์

เหล่าพี่ๆ ที่ไปให้กำลังใจน้องๆ

ทีมมาเซอร์ที่ทำให้เกิดงานดีๆแบบนี้ขึ้นมา

รับพระกายของพระคริสตเจ้า

มาแมร์กล่าวทักทายน้องๆ
ระหว่างเดินทางกลับ น้องทูนหัวในชมรม โทรมาถามว่าวัดที่ใกล้จุฬาฯที่สุด มีมิสซาเช้ากี่โมง
ณ ตอนนั้น มิสซาเช้า นึกออกแต่กาลหว่าร์ที่เดียว จะบอกทางแล้วปล่อยให้น้องไปเอง ก็ไม่ใช่ที่
จึงเป็นที่มาของมิสซาหลายๆมิสซาในอาทิตย์นี้

:: มิสซาที่หนึ่ง ::
คุยไปคุยมา เพิ่งรู้ว่าเป้อยู่หอในเหมือนกัน จึงนัดกันที่หอ แล้วไปมิสซาที่กาลหว่าร์รอบ 8 โมงพร้อมกัน
รอรถเมล์สาย 36 อยู่นาน ก็ไม่มาสักที จึงตัดสินใจเรียกแท็กซี่...  เลทไปนิด แต่ก็พอโอเค
ร่วมมิสซาอย่างดีและตั้งใจ แปลก... 
เพราะคาดว่าน่าจะง่วงมาก เนื่องจากมิสซาเช้า และเมื่อคืนนอนดึกมาก
แต่เอาเข้าจริง กลับไม่มีความรู้สึกนั้นเลย
มากาลหว่าร์ทีไร รู้สึกมีสมาธิและตั้งใจในมิสซามากๆ ทุกครั้งไป...
หลังมิสซา เจอบร.ที่รู้จักกัน ก็ทักทายกันเล็กน้อย บอกบร.ไปว่าเดี๋ยวไปฉลองวัดบ้านเซเวียร์ต่อ
บร.พูดทีเล่นทีจริงว่า “อ้าว สองบ้านนี่หว่า”
ตอนนั้นยังไม่ได้คิดอะไร ยิ้ม... เงียบ.. แต่ตอนนี้อยากจะบอกว่า 
“ก็พ่อ แม่ และพี่ชายของหนูอยู่ทุกบ้านนี่นา”

:: มิสซาที่สอง ::
หลังมิสซาเช้าที่กาลหว่าร์ รีบนั่งรถเมล์กลับมาที่อนุสาวรีย์เพื่อฉลองวัดบ้านเซเวียร์ต่อ
มาทันมิสซา! ก่อนมิสซาประมาณ 5 นาทีด้วยซ้ำไป
แต่ที่นั่งเต็ม เต็มแม้กระทั่งในเต๊นท์ข้างนอก 
อีกทั้งพระยังอวยพร พรมน้ำเสกจากฟากฟ้ามาตลอดทาง
จึงตัดสินใจเข้ามา “ยืน” ในวัด
ยืนจริงๆ ทั้งมิสซา
ได้บรรยากาศไปอีกแบบ

บทเพลงอันไพเราะจากน้องเณร

สัตบุรุษแน่นวัด

หลังมิสซา~

อาหารอร่อย

มีน้องเณรมาเล่นดนตรีให้ฟังด้วย

พี่ๆ เพื่อนๆ ในหลายๆรุ่น หลายๆค่าย
ถ้าจะให้เปรียบบ้านเซเวียร์เป็นครอบครัว คงเป็นครอบครัวที่ใหญ่มาก และอบอุ่นมากเช่นกัน
นอกจากในวันนี้ จะเป็นโอกาสระลึกถึงนักบุญอิกญาซิโอ ผู้ก่อตั้งคณะเยซูอิตแล้ว
หลังมิสซายังมีการพบปะของรุ่นพี่รุ่นน้อง เพื่อนๆชาวค่าย 
ของศูนย์กลางนิสิตนักศึกษาคาทอลิกแห่งประเทศไทยในหลายๆรุ่น 
และมีถ่ายรูปแสดงความยินดีๆกับพี่ๆบัณฑิตที่ประสบความสำเร็จไปขั้นหนึ่งอีกด้วย
แต่ตอนบ่ายที่หอมีซ้อมหนีไฟ ซึ่งเป็นกิจกรรมบังคับ โดดไม่ได้เด็ดขาด
เข้ามิสซาเสร็จ พูดคุย ทักทายกับพี่ๆ เพื่อนๆเล็กน้อย รีบบึ่งกลับหอ...
ซ้อมหนีไฟ ต้องเซ็นชื่อ 2 ครั้ง แต่เซ็นไปได้ครั้งเดียว ก็รีบกลับมาที่เซเวียร์ต่อแล้ว
หวังจะมาถ่ายรูปกับพี่ๆให้ทัน แต่...
ก็ไม่ทัน~

นิ้วเธอกรีดกรายได้อีก 555

สมจริงมากมาก :P
พี่ๆที่ยังอยู่ที่ห้องศูนย์ฯ ชวนกันไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือ พูดคุย ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันไปให้หายคิดถึง
มีความสุข เหมือนได้เจอเพื่อนพี่น้องที่ไม่ได้พบกันมานานแสนนาน...
หลังจากนั้น บางส่วนก็ไปวัดเซนหลุยส์กันต่อ
ซึ่งเราก็เป็นหนึ่งในนั้น

:: มิสซาที่สาม ::
เนื่องจากวันนี้จะมีคอนเสิร์ต “Do Re Mi Spiritual Touch on Electone
ซึ่งจัดขึ้นที่วัดเซนหลุยส์ มีแนวร่วมอยากมาคอนเสิร์ตนี้ด้วยกันอยู่หลายคน จึงชวนกันมา 
โดยมาเข้ามิสซาเย็นก่อน
หลังมิสซาก็ลงมาจับจองที่นั่งข้างล่าง (เพราะร่วมมิสซาอยู่ข้างบน)
คนเต็มเร็วมาก คนเยอะมาก ทุกคนดูตื่นเต้น และรอคอย... รวมถึงฉันเองด้วย
เมื่อเพลงแรกเริ่ม... ขนลุก....
ไม่ใช่เพราะในวัดแอร์เย็น แต่เป็นความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูกจริงๆ
เมื่อคณะนักขับร้องเดินเข้ามาจากทางด้านหน้าวัดในเพลงเปิดงาน 
ทุกคนมองไปด้วยสายตาอันชื่นชม จนกระทั่งฉันเหลือบตาไปเห็นคนรองสุดท้ายในแถวที่กำลังเดินมา เอ๊ะ คนนั้นหน้าคุ้นๆ
ใช่แล้ว... น้องชมรม!!
โดยไม่ได้รู้ล่วงหน้า น้องปี 1 ของชมรมเรา เป็นนักร้องประสานเสียงอยู่ในงานแห่งนี้ด้วย
เวลา 2 ชั่วโมงของคอนเสิร์ตผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ไม่ได้ถ่ายรูปไว้มากมาย ไม่ได้อัดวีดีโอไว้ แต่ได้บันทึกเป็นความทรงจำที่แสนประทับใจไว้เรียบร้อย
เป็นคอนเสิร์ตที่มีอะไรมากกว่าความสนุก ทั้งอบอุ่น ทั้งประทับใจ
ไม่ผิดหวังกับที่รอคอยงานนี้มากว่าหนึ่งเดือน

วงนี้ก็ร้องเพราะ :)

มิสซาจากมุมบน

อิเล็กโทรนร่วมกับพิณแก้ว ไพเราะจับใจ

ประสานเสียงก็ไพเราะไม่แพ้กัน
ขอบพระคุณพระเจ้าสำหรับวันของพระองค์ในสัปดาห์นี้
หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการสอบมาทั้งสัปดาห์
ขอบคุณโอกาสดีๆที่พระองค์ประทานให้
ทำให้ลูกได้มาเติมพลังใจ เพื่อจะได้มีพลังในการเรียนที่จะเริ่มขึ้นใหม่อีกครั้งในวันพรุ่งนี้
และจะได้มีกำลังใจในการทำงานของพระองค์ที่จะดำเนินต่อไปอย่างดีจนจบปีการศึกษา...