หนึ่งในราชินีฯ

“อยากบอกว่า วันนี้ครูมีความสุขมาก และมีกำลังใจจะทำงานแนะแนวเพื่อเด็กราชินีฯต่อไป เห็นลูกราชินีฯทั้งอดีตและปัจจุบัน คุยกันอย่างมีความสุข (ความรู้สึกเหมือนลูกสาวสองคนกำลังปรึกษากันเรื่องจะเรียนต่ออะไรดี) อยากให้ใครๆ (ทุกๆคนในโลกนี้) เห็นภาพบรรยายกาศวันนี้ มีความหมายมากกว่าคำบรรยายใดๆ เป็นครูมา 30 ปีวันนี้เป็นวันที่ประทับใจมาก พี่ๆทุกคนทำให้ครูรู้สึกว่าหนูทำเพื่อ "ราชินีบูรณะ" โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน กิจกรรมนี้คิดวางแผนและดำเนินการเสร็จสิ้นภายใน 4 วัน มีรุ่นพี่ร่วมงาน 50 คน มากเกินคำบรรยายใดๆ อยากให้น้องๆจำภาพบรรยายกาศวันนี้ และสานต่อไปอีกนะ ...ไม่มีสิ่งใดที่ลูกราชินีฯทำไม่ได้.....” เป็นหนึ่งใน status ในเฟสบุ๊คของ ครูจันทร์เพ็ญ  ฐิติเวท คุณครูฝ่ายแนะแนวโรงเรียนราชินีบูรณะ

เพิ่งได้รู้ชื่อโครงการจริงๆ ก่อนวันงาน 3 วัน โครงการนี้ชื่อว่า “โครงการพี่ชวนน้องเข้ามหาวิทยาลัย ครั้งที่ 1” หรือเรียกกันติดปากว่าไปแนะแนวน้องๆ  รู้ข่าวว่าอาจารย์อยากจะให้ช่วยจัดงานนี้ให้น้องๆ ก่อนวันงานจริงประมาณ 1 สัปดาห์ ตอนแรกที่รู้ว่าจะมีงานก็งง ลังเล และไม่มั่นใจ ว่าจะแนะแนวน้องๆอย่างไรเพื่อให้น้องๆได้อะไรกลับไป และไม่เบื่อ อีกทั้งยังมีเวลาถึง 1 วันเต็ม! ก่อนหน้านี้ก็กลับไปเยี่ยมอาจารย์บ้าง พูดแนะแนวน้องๆบ้าง แต่ก็ไม่เคยเกิน 1 ชม.สักครั้ง พอได้รับมอบหมาย มีเวลาให้จัดได้ 1 วันเต็มๆ ก็ถือเป็นการบ้านชิ้นใหญ่สำหรับไหม สร้อย และเราพอสมควร

ประชุมงาน เตรียมงานกัน 1 วันเต็มๆ มอบหมายแบ่งหน้าที่ให้น้องๆปี 1 กันไปบ้าง พูดกิจกรรมให้น้องๆสต๊าฟที่จะมาช่วยงานให้รู้คร่าวๆ แล้ววันงานจริงก็มาถึง....

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ สัปดาห์ที่ 1 เทศกาลเตรียมรับเสด็จฯ(เตรียมตัวก่อนเทศกาลคริสต์มาส) แต่วันเสาร์ก็มีภารกิจที่จะต้องไปซ้อมร้องเพลงคริสต์มาสที่กรุงเทพทั้งวัน กลับมาถึงบ้านก็ดึกดื่น ไปวัดคืนวันเสาร์ไม่ทัน อาทิตย์นี้จึงจำเป็นต้องขาดวัดไปโดยมีเหตุผลมาอ้าง.... ยอมรับ ตอนแรกลังเลว่าจะไปวัดก่อน แล้วค่อยมางานที่โรงเรียนดีมั้ย? แต่ด้วยความไม่อยากทิ้งงาน ไม่อยากทิ้งเพื่อน จึงทำให้ตัดสินใจขาดวัด... ทำให้รู้สึกแย่พอสมควร แต่พี่คนนึงเค้าบอกเราว่า ในเมื่อเราตัดสินใจเลือกแล้ว สิ่งนั้นคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเรา  พระให้โอกาสเราเสมอ ^^ ทำให้คลายความกังวลและจัดกิจกรรมในวันนั้นได้อย่างเต็มที่

เราว่าเรานัดสต๊าฟเช้าแล้ว... มาเช้าแล้ว... แต่น้องๆมัธยมมาเช้ากว่าอีก... น้องๆดูตื่นเต้น และเชื่อว่าพี่ๆก็คงตื่นเต้นไม่แพ้น้องๆเหมือนกัน เริ่มต้นกิจกรรมแรกด้วย พูดคุยกับน้องๆ สร้างบรรยากาศความเป็นกันเองให้เกิดขึ้น คุ้นๆเหมือนบรรยากาศค่ายจุฬาฯ-นครปฐม กำลังจะกลับมาอีกครั้ง กับสถานที่เดิม และทีมงาน(เกือบ)จะชุดเดิม ตามด้วยพิธีเปิดงานอย่างเป็นทางการ แนะนำสต๊าฟทีละมหาวิทยาลัย โดยมีร้องเพลง บูม หรือปณิธานของแต่ละมหาวิทยาลัย หวังจะเป็นแรงกระตุ้นน้องๆได้บ้าง จุฬาฯของเรา มากันไม่ถึง 10 ชีวิต แต่บูม BAKA กันแบบว่าทั้งห้องเงียบกริบ จบด้วยเสียงอื้ออึงและปรบมือ ขนาดเราบูมเองยังรู้สึกขนลุกเหมือนกันแหะ ต้องขอบคุณคนขึ้นบูมจริงๆ ต่อด้วยการแบ่งปันประสบการณ์ของพี่ๆแต่ละมหาวิทยาลัย เกี่ยวกับการสอบตรง บรรยากาศของมหาวิทยาลัยของตน พี่ๆแต่ละคนก็โปรโมทสถาบันตัวเองกันเต็มที่... ส่วนสต๊าฟคนอื่นๆ ก็ประชุมงาน บรีฟงานช่วงบ่ายอีกรอบ และตามด้วย ซ้อมสันทนาการ ซึ่งเป็นกิจกรรมต่อไป ที่เรารับผิดชอบ มาซ้อมตอนนี้... ถามว่าทันมั้ย ตอนแรกไม่มั่นใจ แต่พอเอาเข้าจริง ยิ่งกว่าทัน น้องๆสนุกกันเกินคาดมากมาย ไม่ว่าจะเป็น “เราอยู่กัน” “สันวง” “oxford the musica” หรือ “แจว”... ไม่น่าเชื่อว่าน้องจะให้ความร่วมมือ สนุกไปกับเรา และเต้นกันจนหมดแรงไปหลายราย ถึงจะเป็นสันทนาการเบาๆ เพียงครึ่งชั่วโมงสั้นๆ แต่ก็เชื่อว่าสร้างความประทับใจให้น้องๆหลายคนได้มากทีเดียว ถือเป็นการรับน้องก่อนรับจริงตอนเป็นเฟรชชี่ล่ะกันนะจ้ะหนูๆ :)

ช่วงบ่าย แบ่งพี่ๆออกเป็นแต่ละคณะ แล้วให้น้องๆเวียนกันมาหา มาพูดคุย ปรึกษากับพี่ๆในคณะที่สนใจ กำหนดให้น้องเข้าฟังได้ 4 คณะ แต่น้องบางคน ก็นั่งอยู่คณะเดียวไม่ไปไหนเลยตลอดบ่าย เห็นน้องคนนึงตอนนี้แล้วนึกถึงตัวเองสมัยเป็นเด็กน้อย มีเป้าหมายที่ชัดเจน มุ่งมั่น ตั้งใจ หาข้อมูล หาแรงบันดาลใจ พยายาม และเชื่อว่า น้องเค้าก็คงประสบความสำเร็จเหมือนกับเราในวันนี้แหละ ^^

ปิดท้ายกิจกรรมทั้งหมดด้วยพิธีปิด ตามด้วยเพลงมาร์ชราชินีบูรณะ ไม่ได้ร้องมาเกือบ 3 ปีแล้ว แต่ก็ยังร้องไปพร้อมๆกับน้องๆได้อย่างเนียน~ และท้ายสุด เซอร์ไพรส์ทั้งน้องๆและพี่ๆสต๊าฟ ด้วยการผูกข้อมือบายศรี เรียบๆ ง่ายๆ ให้น้องๆหลับตา พี่ๆร้องเพลงฉันจะจำเธอไปในแบบนี้... แม้เป็นงานเล็กๆ แค่วันเดียว แต่ก็ทำให้น้องซึ้งได้อย่างไม่น่าเชื่อเหมือนกัน พี่ๆนั่งล้อมน้องเป็นวงกลม ผูกสายสิญจน์เส้นขาวบริสุทธิ์ไว้ที่ข้อมือของน้องแต่ละคน ตามด้วยคำอวยพร กำลังใจมากมาย ที่พี่ๆทุกคนฝากมันไว้กับน้องๆผ่านทางสายสิญจน์เส้นน้อย เป็นหนึ่งในไม่กี่งาน ที่ได้ผูกข้อมือให้น้องๆ แล้วอยู่เป็นคนท้ายๆของวง มีน้องๆทยอยเข้ามาให้ผูกข้อมือให้อย่างต่อเนื่อง ....

สุดท้ายที่อยากฝาก ขอให้น้องๆทุกคนโชดคี อดทน พยายาม อยากเข้าคณะอะไร มหาวิทยาลัยไหน เรามีสิทธิ์จะฝันได้ แต่อย่าทำให้ฝันนั้นเป็นแค่ความฝัน ทำให้มันเป็นความจริงด้วย แล้วจะรู้ว่า ความฝันที่เป็นความจริง มันมีความสุขมากแค่ไหน และที่สำคัญ... อย่าลืมส่งต่อความรู้สึกดีๆที่เคยได้รับนี้ ให้กับน้องๆรุ่นต่อๆไปด้วยนะ ^^

ขอบคุณสำหรับวันดีๆ อีกหนึ่งวัน ที่อาจจะเปลี่ยนชีวิตของน้องๆหลายคน ให้มีแรงบันดาลใจมากขึ้น ทำให้น้องๆหลายคนมุ่งมั่น ตั้งใจ อยากประสบความสำเร็จเหมือนพี่ๆมากขึ้น

ขอบคุณอ.จันทร์เพ็ญ ที่ให้โอกาสพวกเราได้จัดกิจกรรม ได้แบ่งปันสิ่งดีๆให้กับน้องๆ

ขอบคุณไหม สร้อย ที่เตรียมงานกันอย่างดี ถึงมันจะผิดบ้าง พลาดบ้าง แต่เค้าว่ามันโอเคมากๆแล้วล่ะ

ขอบคุณน้องๆเพื่อนๆสต๊าฟทุกคน จากหลากคณะ หลายมหาวิทยาลัย ที่เสียสละเวลามาแบ่งปันประสบการณ์ดีๆให้กับน้องๆ “ราชินีบูรณะ” ของเรา

ขอบคุณสต๊าฟหนุ่มรับเชิญพิเศษ จากค่ายจุฬาฯ-นครปฐม มาสร้างสีสันให้กับงานวันนี้ได้มากทีเดียว เรียกเรตติ้งน้องๆไปได้เยอะเลยนะคะพี่ช้อป พี่ตรอง

และสุดท้าย ขอบคุณน้องๆทุกคน ที่มาร่วมกิจกรรมกันด้วยความตั้งใจ ทำให้กิจกรรมสนุก และประสบความสำเร็จตามวัตถุประสงค์ หวังว่าพี่ๆจะได้เจอกับน้องๆอีกทีในรั้วมหาวิทยาลัยที่ฝันนะ ^^

พิธีเปิด

ดอกไม่ใหญ่เท่าเดิม แต่มาสร้างความสนุกให้งานได้เหมือนเดิมสำหรับคนเนี้ย

นึกว่าควันหลงค่ายจุฬาฯ-นครปฐมซะอีก

สามสาววว ^^

เจอพี่ช้อปกินตับเข้าไป น้องๆถึงกับเครียด

ช่วงประชุมงาน เป็นเจ้อยู่ 2 คน 5555

คู่นี้เค้าเหมาะกันจริงๆ คริคริ

พี่แอ๋ม พี่ตั๋ง

เห็นกล้องไม่ได้นะค๊าาา

สวยๆ เริ่ดๆ

ยิ้มจนไม่ลืมตากันเลยทีเดียว

น้องๆให้ความร่วมมือดีมาก

สต๊าฟรับเชิญ ^^

เธอคนนี้ทำได้ทุกหน้าที่

อ.จันทร์เพ็ญ ผู้ริเริ่มความคิดโครงการนี้

สามสาว :P

CU-NP 5 เย้ยไม่ใช่!

แค่ถือไมค์ น้องก็กรี๊ดแล้ว

เห็นน้องแอร์แล้วนึกถึงตัวเองสมัยเด็กน้อย

ก่อนบายศรี

รั่ว!

2 สาวสหเวชฯ จุฬาฯ

แก๊งค์สต๊าฟปี 1

ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกับน้องๆ ^^

ขอบคุณสต๊าฟทุกคนจริงๆ

^______^

สถาบันการศึกษาน่านิยม อยู่ใกล้องค์พระปฐมเจดีย์ใหญ่

บรรดาศิษย์ราชินีควรดีใจ ที่ได้เป็น “หนึ่งในราชินีฯ”

CU-NP#5 จากน้องกลายเป็นพี่ จากผู้รับกลายเป็นผู้ให้

ค่ายแนะแนวการศึกษา จุฬาฯ-นครปฐม ครั้งที่ 5
12-13 พฤศจิกายน 2554
ณ โรงเรียนราชินีบูรณะ

สถาบันการศึกษาน่านิยม อยู่ใกล้องค์พระปฐมเจดีย์ใหญ่...

น้องค่าย... พี่ค่าย... ความเหนื่อยของการอยู่ค่ายต่างกัน แต่ความสุขใจที่ได้รับจากค่ายนี้ไม่ต่างกันเลย ค่ายจุฬาฯ-นครปฐม เป็นอีกหนึ่งค่ายในความทรงจำดีๆ ที่มีโอกาสได้เข้าร่วมตั้งแต่เป็นน้องค่าย สมัยม.5 ... จนตอนนี้ได้กลับมาเป็นพี่ค่ายอีกครั้ง กลับมาส่งต่อความรู้สึก ความทรงจำดีๆ ให้กับน้องๆอีกรุ่นหนึ่ง

ทำไมไม่กลับมาทำค่ายเต็มตัวตั้งแต่แรก? อาจเป็นคำถามที่หลายคนสงสัย เพราะน้องๆค่ายหลายคน เมื่อจบไป ได้เข้ามหาวิทยาลัย ต่างก็ฝันว่าอยากจะกลับมาช่วยค่าย เราเป็นหนึ่งในนั้นที่ประสบความสำเร็จในการเข้ามหาวิทยาลัย อย่างน้อยก็เพราะได้รับแรงบันดาลใจจากพี่ๆเหล่านี้ไป แต่ทำไม... เราถึงหายตัวไป ... คำตอบก็คือ เคยมีค่ายหนึ่ง ที่เราประทับใจมาก รักมาก ผูกพันมาก สัญญากับพี่ๆอย่างดี ว่าจะต้องกลับไปช่วยค่าย... และในที่สุดก็ได้กลับมาทำค่ายนั้นอีกครั้ง แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ ความรู้สึกของการเป็นน้องค่ายกับความรู้สึกของการเป็นพี่ค่ายของค่ายนั้น มันต่างกันมาก และมันทำให้ทรงจำดีๆสมัยตอนเป็นน้องค่ายหายไปหมดสิ้น จึงกลัวจะเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นอีก แต่ค่ายนี้กลับไม่ได้เป็นเช่นนั้น....

ค่ายจุฬาฯ-นครปฐม ครั้งที่ 5 นี้ กลับทำให้เรามีความสุข อาจจะเรียกได้ว่า สุขกว่าตอนเป็นน้องค่ายด้วยซ้ำไป กลับมาลองคิดทบทวน ที่เราสุขใจจากค่ายขนาดนี้ คงเป็นเพราะทุกๆคนในค่าย ไม่ว่าจะเป็นสต๊าฟที่ทำงานด้วยกัน ที่ทุกคนทุ่มเททำงานกันอย่างเต็มที่ หรือแม้กระทั่งน้องๆค่าย ที่ร่วมกิจกรรมกันอย่างเต็มที่ 

ค่ายนี้...

เป็นค่ายที่โดดประชุมเกือบทุกครั้ง ไปประชุมแค่ครั้งเดียวก่อนไปค่าย

เป็นค่ายที่เกิดความรู้สึกลังเล แอบไม่อยากไป อยู่หลายครั้งมาก

เป็นค่ายที่คิดว่า แค่สั้นๆไม่กี่วัน คงไม่สนุกหรอก

เป็นค่ายที่มาทำเพราะอยากช่วยเพื่อน ไม่ได้มาเพราะอยากมาเอง

                

แต่สุดท้าย ค่ายนี้ก็....

           เป็นค่ายที่ได้ความสุขกลับไปเต็มกระเป๋า

           เป็นค่ายที่กะไปเป็นตัวแถมขำๆ แต่กลับได้ช่วยงานจริงจังซะงั้น (รู้สึกตัวเองมีประโยชน์บ้าง)

           เป็นค่ายที่ทำให้รู้ว่า อายุมีผลต่อการเต้นสันฯมากจริงๆ

           เป็นค่ายที่ทำให้รู้ว่า วันค่ายจะสั้นจะยาวไม่สำคัญ สำคัญที่ว่า เราให้ใจกับมันไปมากแค่ไหน

           เป็นค่ายที่พิสูจน์ว่า เด็กนครปฐม ก็เจ๋งไม่แพ้จังหวัดอื่นๆ

          ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมมันถึงอิ่มอกอิ่มใจกับค่ายได้หลายวันขนาดนี้... ทั้งๆที่ค่ายนี้ก็ไม่ได้ช่วยเต็มตัวเท่าไหร่ แต่รู้สึกผูกพันมาก ดีใจที่ตัดสินใจไปค่าย ดีใจที่ได้เจอและรู้จักทุกคนมากขึ้นในค่ายนี้

           ขอบคุณทีมอำนวยการค่าย ที่เตรียมทุกอย่าง จนค่ายออกมาได้สมบูรณ์แบบขนาดนี้

           ขอบคุณไหม ที่ทั้งชวน ทั้งตื้อ ทั้งลาก และทั้งโยนงานมาให้ จนทำให้เราต้องยอมไปค่ายแบบห้ามเบี้ยว

           ขอบคุณน้องตรอง ที่เตรียมกิจกรรมทุกอย่างให้น้องๆอย่างดี เตรียมได้ดีมากๆ จนพี่ขอคารวะจริงๆ และดีใจมากที่ได้ทำงานด้วยกันนะ

           ขอบคุณสร้อย ที่มาช่วยสร้างสีสันให้ค่ายได้เยอะแยะมากมายเลย

           ขอบคุณโรงเรียนราชินีบูรณะ ที่ทำให้รู้สึกอบอุ่น เหมือนกลับมายังบ้านหลังที่คุ้นเคย

           ขอบคุณทั้งสต๊าฟใน และสต๊าฟนอกทุกคน ที่มาร่วมกันส่งต่อความรู้สึกดีๆให้แก่น้องๆ และมาสร้างความทรงจำดีๆร่วมกัน

           ขอบคุณพี่บัณฑิต ที่แม้จะจบจากรั้วจุฬาฯไปแล้ว แต่ก็ยังเป็นห่วง และหวังดี กลับมาเป็นกำลังใจให้น้องๆเสมอ

           ขอบคุณน้องๆค่ายทุกคน ที่ร่วมกิจกรรมที่พวกพี่ตั้งใจจัด ตั้งใจเตรียมอย่างดีไว้ให้น้องๆ แค่เห็นน้องๆมีความสุขกับกิจกรรมที่เตรียมไว้ พี่ๆก็หายเหนื่อยกันแล้วล่ะ

           ขอบคุณเป็นพิเศษสำหรับน้องค่ายราชินีฯ ที่จำพี่ได้ แล้วก็มาบอกกับพี่ตอนบายศรีว่า... ตอนนั้นหนูอยู่ม.1 พี่ทำนู้นนั่นนี่ บลาๆๆ ดีใจจังที่น้องจำได้ ^^

           และสุดท้าย ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานวันเวลาดีๆเหล่านี้ให้หนู ขอบคุณที่ทำให้หนูตัดสินใจไปค่ายนี้ แม้จะเป็นเพียงความสุขของคนเพียงกลุ่มเล็กๆ แต่เชื่อว่าการได้ไปเติมกำลังใจ เติมแรงบันดาลใจให้กับน้องๆกลุ่มนี้ จะเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญในการทำให้เค้าประสบความสำเร็จต่อไปในอนาคตได้ เหมือนกับที่หนูเคยได้รับมา...

            

ประธานค่ายสุดเจ๋งของเราทั้งสองคน

พิธีเปิดดด

ยังไม่ทันไร หมดแรงไปซะแล้วมือกลองของเรา

อยากดูการแสดงชุดนี้

รายนี้ก็ไปไวเกิ๊น

พี่มิ้งค์ ประธานค่าย 2

เตรียมตัวรับลงทะเบียนน้องๆ

ก่อนไป thanks staff

เป็นหัวหน้าแก๊งค์เด็ก

พิธีกรสุดน่ารักของเราทั้ง 2 คน

น้องๆเริ่มมาเยอะแล้ว

ไปนำเกมน้องแบบไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจ

มื้อเช้ากับข้าวต้มเย็นๆ 555

2 คนแรกที่มาถึงค่ายเรา จากเปโตร

สภาพห้องนอนสต๊าฟคืนแรก...

เสื้อน้องๆ สีแจ่มมาก

ปลาทู ปลาทอง ตั้งใจเล่นกันมากๆ

น่ารักทั้งพี่ทั้งน้องเลยค่าาา

วันสุดท้าย เริ่มพลังหมดกันจริงจัง

น้องต้องถอยหลัง เมื่อเจอส้มของพี่อัญชัญเข้าไป

ขอบคุณซองจดหมาย(รัก) ที่ทำให้ได้บอกความในใจคนในค่ายไปหลายคน

รอฉันรอเธออยู่

เป็นผลไม้รวมที่น่ากลัวมาก

กีวี่ มาพร้อมกับเกมวัดดวง

แก๊งค์น้องเนียน เนียนจริงๆ

เด็กๆมากันแล้ววว

ลงทะเบียนๆ

ค่ายห้าจ้า

น้ำใจน้องพี่สีชมพู...

หลากอารมณ์ หลายความรู้สึก

เซ็นตรงนั้นเลยจ้า

น้องคนนี้ กวนสุดๆไปเลยค่าาา

แกสุดยอดมากจริงๆหว่ะไหม

เป็นกำลังใจให้น้องตรองนะ ดีใจที่ได้ร่วมงานกันจริงๆ ^^

โฉมหน้าพี่ๆสต๊าฟ ค่าย CU-NP#5

รักคุณ... ไม่เปลี่ยนแปลง

รักเธอจัง CU-NP#5 ไว้เจอกันค่าย 6 นะ :)
credit รูปสวยๆ : เพชร จิตวิทยา#1