ภารกิจแห่งรัก...: หนึ่งในราชินีฯ

“อยากบอกว่า วันนี้ครูมีความสุขมาก และมีกำลังใจจะทำงานแนะแนวเพื่อเด็กราชินีฯต่อไป เห็นลูกราชินีฯทั้งอดีตและปัจจุบัน คุยกันอย่างมีความสุข (ความรู้สึกเหมือนลูกสาวสองคนกำลังปรึกษากันเรื่องจะเรียนต่ออะไรดี) อยากให้ใครๆ (ทุกๆคนในโลกนี้) เห็นภาพบรรยายกาศวันนี้ มีความหมายมากกว่าคำบรรยายใดๆ เป็นครูมา 30 ปีวันนี้เป็นวันที่ประทับใจมาก พี่ๆทุกคนทำให้ครูรู้สึกว่าหนูทำเพื่อ "ราชินีบูรณะ" โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน กิจกรรมนี้คิดวางแผนและดำเนินการเสร็จสิ้นภายใน 4 วัน มีรุ่นพี่ร่วมงาน 50 คน มากเกินคำบรรยายใดๆ อยากให้น้องๆจำภาพบรรยายกาศวันนี้ และสานต่อไปอีกนะ ...ไม่มีสิ่งใดที่ลูกราชินีฯทำไม่ได้.....” เป็นหนึ่งใน status ในเฟสบุ๊คของ ครูจันทร์เพ็ญ ฐิติเวท คุณครูฝ่ายแนะแนวโรงเรียนราชินีบูรณะ

เพิ่งได้รู้ชื่อโครงการจริงๆ ก่อนวันงาน 3 วัน โครงการนี้ชื่อว่า “โครงการพี่ชวนน้องเข้ามหาวิทยาลัย ครั้งที่ 1” หรือเรียกกันติดปากว่าไปแนะแนวน้องๆ รู้ข่าวว่าอาจารย์อยากจะให้ช่วยจัดงานนี้ให้น้องๆ ก่อนวันงานจริงประมาณ 1 สัปดาห์ ตอนแรกที่รู้ว่าจะมีงานก็งง ลังเล และไม่มั่นใจ ว่าจะแนะแนวน้องๆอย่างไรเพื่อให้น้องๆได้อะไรกลับไป และไม่เบื่อ อีกทั้งยังมีเวลาถึง 1 วันเต็ม! ก่อนหน้านี้ก็กลับไปเยี่ยมอาจารย์บ้าง พูดแนะแนวน้องๆบ้าง แต่ก็ไม่เคยเกิน 1 ชม.สักครั้ง พอได้รับมอบหมาย มีเวลาให้จัดได้ 1 วันเต็มๆ ก็ถือเป็นการบ้านชิ้นใหญ่สำหรับไหม สร้อย และเราพอสมควร

ประชุมงาน เตรียมงานกัน 1 วันเต็มๆ มอบหมายแบ่งหน้าที่ให้น้องๆปี 1 กันไปบ้าง พูดกิจกรรมให้น้องๆสต๊าฟที่จะมาช่วยงานให้รู้คร่าวๆ แล้ววันงานจริงก็มาถึง....

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ สัปดาห์ที่ 1 เทศกาลเตรียมรับเสด็จฯ(เตรียมตัวก่อนเทศกาลคริสต์มาส) แต่วันเสาร์ก็มีภารกิจที่จะต้องไปซ้อมร้องเพลงคริสต์มาสที่กรุงเทพทั้งวัน กลับมาถึงบ้านก็ดึกดื่น ไปวัดคืนวันเสาร์ไม่ทัน อาทิตย์นี้จึงจำเป็นต้องขาดวัดไปโดยมีเหตุผลมาอ้าง.... ยอมรับ ตอนแรกลังเลว่าจะไปวัดก่อน แล้วค่อยมางานที่โรงเรียนดีมั้ย? แต่ด้วยความไม่อยากทิ้งงาน ไม่อยากทิ้งเพื่อน จึงทำให้ตัดสินใจขาดวัด... ทำให้รู้สึกแย่พอสมควร แต่พี่คนนึงเค้าบอกเราว่า ในเมื่อเราตัดสินใจเลือกแล้ว สิ่งนั้นคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเรา พระให้โอกาสเราเสมอ ^^ ทำให้คลายความกังวลและจัดกิจกรรมในวันนั้นได้อย่างเต็มที่

เราว่าเรานัดสต๊าฟเช้าแล้ว... มาเช้าแล้ว... แต่น้องๆมัธยมมาเช้ากว่าอีก... น้องๆดูตื่นเต้น และเชื่อว่าพี่ๆก็คงตื่นเต้นไม่แพ้น้องๆเหมือนกัน เริ่มต้นกิจกรรมแรกด้วย พูดคุยกับน้องๆ สร้างบรรยากาศความเป็นกันเองให้เกิดขึ้น คุ้นๆเหมือนบรรยากาศค่ายจุฬาฯ-นครปฐม กำลังจะกลับมาอีกครั้ง กับสถานที่เดิม และทีมงาน(เกือบ)จะชุดเดิม ตามด้วยพิธีเปิดงานอย่างเป็นทางการ แนะนำสต๊าฟทีละมหาวิทยาลัย โดยมีร้องเพลง บูม หรือปณิธานของแต่ละมหาวิทยาลัย หวังจะเป็นแรงกระตุ้นน้องๆได้บ้าง จุฬาฯของเรา มากันไม่ถึง 10 ชีวิต แต่บูม BAKA กันแบบว่าทั้งห้องเงียบกริบ จบด้วยเสียงอื้ออึงและปรบมือ ขนาดเราบูมเองยังรู้สึกขนลุกเหมือนกันแหะ ต้องขอบคุณคนขึ้นบูมจริงๆ ต่อด้วยการแบ่งปันประสบการณ์ของพี่ๆแต่ละมหาวิทยาลัย เกี่ยวกับการสอบตรง บรรยากาศของมหาวิทยาลัยของตน พี่ๆแต่ละคนก็โปรโมทสถาบันตัวเองกันเต็มที่... ส่วนสต๊าฟคนอื่นๆ ก็ประชุมงาน บรีฟงานช่วงบ่ายอีกรอบ และตามด้วย ซ้อมสันทนาการ ซึ่งเป็นกิจกรรมต่อไป ที่เรารับผิดชอบ มาซ้อมตอนนี้... ถามว่าทันมั้ย ตอนแรกไม่มั่นใจ แต่พอเอาเข้าจริง ยิ่งกว่าทัน น้องๆสนุกกันเกินคาดมากมาย ไม่ว่าจะเป็น “เราอยู่กัน” “สันวง” “oxford the musica” หรือ “แจว”... ไม่น่าเชื่อว่าน้องจะให้ความร่วมมือ สนุกไปกับเรา และเต้นกันจนหมดแรงไปหลายราย ถึงจะเป็นสันทนาการเบาๆ เพียงครึ่งชั่วโมงสั้นๆ แต่ก็เชื่อว่าสร้างความประทับใจให้น้องๆหลายคนได้มากทีเดียว ถือเป็นการรับน้องก่อนรับจริงตอนเป็นเฟรชชี่ล่ะกันนะจ้ะหนูๆ :)

ช่วงบ่าย แบ่งพี่ๆออกเป็นแต่ละคณะ แล้วให้น้องๆเวียนกันมาหา มาพูดคุย ปรึกษากับพี่ๆในคณะที่สนใจ กำหนดให้น้องเข้าฟังได้ 4 คณะ แต่น้องบางคน ก็นั่งอยู่คณะเดียวไม่ไปไหนเลยตลอดบ่าย เห็นน้องคนนึงตอนนี้แล้วนึกถึงตัวเองสมัยเป็นเด็กน้อย มีเป้าหมายที่ชัดเจน มุ่งมั่น ตั้งใจ หาข้อมูล หาแรงบันดาลใจ พยายาม และเชื่อว่า น้องเค้าก็คงประสบความสำเร็จเหมือนกับเราในวันนี้แหละ ^^

ปิดท้ายกิจกรรมทั้งหมดด้วยพิธีปิด ตามด้วยเพลงมาร์ชราชินีบูรณะ ไม่ได้ร้องมาเกือบ 3 ปีแล้ว แต่ก็ยังร้องไปพร้อมๆกับน้องๆได้อย่างเนียน~ และท้ายสุด เซอร์ไพรส์ทั้งน้องๆและพี่ๆสต๊าฟ ด้วยการผูกข้อมือบายศรี เรียบๆ ง่ายๆ ให้น้องๆหลับตา พี่ๆร้องเพลงฉันจะจำเธอไปในแบบนี้... แม้เป็นงานเล็กๆ แค่วันเดียว แต่ก็ทำให้น้องซึ้งได้อย่างไม่น่าเชื่อเหมือนกัน พี่ๆนั่งล้อมน้องเป็นวงกลม ผูกสายสิญจน์เส้นขาวบริสุทธิ์ไว้ที่ข้อมือของน้องแต่ละคน ตามด้วยคำอวยพร กำลังใจมากมาย ที่พี่ๆทุกคนฝากมันไว้กับน้องๆผ่านทางสายสิญจน์เส้นน้อย เป็นหนึ่งในไม่กี่งาน ที่ได้ผูกข้อมือให้น้องๆ แล้วอยู่เป็นคนท้ายๆของวง มีน้องๆทยอยเข้ามาให้ผูกข้อมือให้อย่างต่อเนื่อง ....

สุดท้ายที่อยากฝาก ขอให้น้องๆทุกคนโชดคี อดทน พยายาม อยากเข้าคณะอะไร มหาวิทยาลัยไหน เรามีสิทธิ์จะฝันได้ แต่อย่าทำให้ฝันนั้นเป็นแค่ความฝัน ทำให้มันเป็นความจริงด้วย แล้วจะรู้ว่า ความฝันที่เป็นความจริง มันมีความสุขมากแค่ไหน และที่สำคัญ... อย่าลืมส่งต่อความรู้สึกดีๆที่เคยได้รับนี้ ให้กับน้องๆรุ่นต่อๆไปด้วยนะ ^^

ขอบคุณสำหรับวันดีๆ อีกหนึ่งวัน ที่อาจจะเปลี่ยนชีวิตของน้องๆหลายคน ให้มีแรงบันดาลใจมากขึ้น ทำให้น้องๆหลายคนมุ่งมั่น ตั้งใจ อยากประสบความสำเร็จเหมือนพี่ๆมากขึ้น

ขอบคุณอ.จันทร์เพ็ญ ที่ให้โอกาสพวกเราได้จัดกิจกรรม ได้แบ่งปันสิ่งดีๆให้กับน้องๆ

ขอบคุณไหม สร้อย ที่เตรียมงานกันอย่างดี ถึงมันจะผิดบ้าง พลาดบ้าง แต่เค้าว่ามันโอเคมากๆแล้วล่ะ

ขอบคุณน้องๆเพื่อนๆสต๊าฟทุกคน จากหลากคณะ หลายมหาวิทยาลัย ที่เสียสละเวลามาแบ่งปันประสบการณ์ดีๆให้กับน้องๆ “ราชินีบูรณะ” ของเรา

ขอบคุณสต๊าฟหนุ่มรับเชิญพิเศษ จากค่ายจุฬาฯ-นครปฐม มาสร้างสีสันให้กับงานวันนี้ได้มากทีเดียว เรียกเรตติ้งน้องๆไปได้เยอะเลยนะคะพี่ช้อป พี่ตรอง

และสุดท้าย ขอบคุณน้องๆทุกคน ที่มาร่วมกิจกรรมกันด้วยความตั้งใจ ทำให้กิจกรรมสนุก และประสบความสำเร็จตามวัตถุประสงค์ หวังว่าพี่ๆจะได้เจอกับน้องๆอีกทีในรั้วมหาวิทยาลัยที่ฝันนะ ^^